Nazwa wsi ma „leśną” etymologię, oznacza miejsce powstałe po karczowaniu lasu metodą żarową. Podobnie jak wioski: Borowa, Chotowa czy Głowaczowa powstała najpóźniej na przełomie XIII i XIV wieku. Wzmiankowana - ale jest - po raz pierwszy na początku XV wieku. Jan Długosz w Liber Beneficiorum (1470-80) podaje, że wieś należy do Jana Podegrodzkiego i Mikołaja Dębickiego herbu Gryf. We wsi były łany kmiece, role zagrodników, karczma z rolą oraz folwark rycerski. Sto lat później bo w roku 1578 rejestr poborowy woj. sandomierskiego podaje, że wieś Żdżary należy do klucza dóbr wiewióreckich, którego właścicielem był książę Konstanty Ostrogski herbu własnego. We wsi było 11 kmieci na 2 łanach, 1 łąn był pusty, 5 zagrodników z rolami, 4 komorników z bydłem, 3 komorników bez bydła, 4 rzemieślników, młyn oraz 4 rybaków. We wsi był zapewne folwark. Jednocześnie wieś należała do parafii p.w. Wszystkich Świętych w Straszęcinie. W roku 1609 wieś znalazła się w rozległej ordynacji Ostrogskich i do roku 1766 dzieliła jej losy. Od roku 1675 do 1775 należała do rodziny książąt Sanguszków. Po podziale tej ordynacji wieś przechodziła w różne ręce. Na przełomie XIX i XX wieku żdżarski majątek trafił do izraelity M. Gorlitzera.
Wieś podzielona jest na 19 integralnych części: Barnasie, Cygany, Grabica, Koniec, Las, Leśnictwo, Ługi, Łysa Góra, Mazury, Nowa Wieś, Nowe Zagrody, Olszyny, Podlas, Poręby, Wolaki, Zagórze, Zagrody, Źródła, Żurawiniec.
Liczba mieszkańców na dzień 31-12-2021 roku: 1021, z czego 529 stanowiły kobiety, a 492 mężczyźni.
Sołtys wsi: Karolina Świerczek.
Rada Sołecka: Inga Pietraszewska, Renata Barnaś, Aneta Michoń, Dariusz Tomasiewicz, Tomasz Tryba.
